بهبود عملکرد جنسی در مردان و زنان درگیر با ناباروری

ناباروری، هویت زن و شوهری را مورد هدف قرار می­دهد و می­تواند مسیر طبیعی زندگی جنسی زن و شوهر را محتل کند. وقتی زن و شوهر با تشخیص ناباروری مواجه می­شوند، در هویت والدی خود نقص بزرگی احساس می­کنند، وارد خلاء و حالت فقدان عذاب آوری می­شوند و در زندگی خود، غم، افسردگی، سوگ و عصبانیت را به عنوان هیجان­های منفی تجربه می­کنند. از جمله عوامل مهمی که در افراد نابارور دستخوش تغییر می­شود، دروازه ورود به رابطه جنسی یعنی نگرش جنسی است. این موضوع از آن جهت مهم تلقی می­شود که می­تواند کل مسیر رابطه جنسی و چرخه زندگی جنسی را در افراد نابارور فلج کند. در مقاله حاضر، تاثیر دو روش روان درمانی روی نگرش و مسیر چرخه جنسی افراد نابارور بررسی شده است. نتایج حاکی از آن است که هم روان درمانی مستقیم و مبتنی بر آموزش­های شناختی و تجربه­ای و هم روان درمانی غیر مستقیم از طریق کنترل و مدیریت مولفه­های فرهنگی و اجتماعی تاثیرگذار بر زندگی جنسی می­توانند باعث ارتقای زندگی جنسی افراد نابارور در مولفه­های نگرشی، عملکردی و حتی رضایت جنسی شوند.